Porte Aperte

In ‘Porte aperte’ (Gianni Amelio,1990) staat een rechter tegenover een drievoudige moordenaar. De man stak twee collega’s dood en maakte ook zijn vrouw af, in ene moeite door, lijkt het wel. Dat hij schuldig is, is duidelijk. Dat hij de doodstraf gaat krijgen ook: dit is het Italië van Mussolini, waar de burgers in een wereld zonder moordenaars gegarandeerd mochten genieten van een veilige nachtrust met hun deuren van het slot – dus achter ‘porte aperte’ (open deuren). Consciëntieuzer dan goed voor hem is, doet de rechter (Gian Maria Volonté) zijn werk. Hij breidt zijn onderzoek uit met visites aan betrokkenen, zoals het zoontje van de moordenaar en de spookachtige weduwe van een van de slachtoffers. Niemand maakt hem iets wijzer en toch beseft hij dat hij meer gemeen heeft met de moordenaar dan, “in dit Italië”, verstandig is om toe te geven.

Lees verder...